Na stronie finanse.uokik.gov.pl możemy przeczytać, że Prezes UOKiK uznał, ze banki w aneksach do umów kredytowych w nieprecyzyjny sposób określają wysokości kursów walut, tj. że de facto ustalają je w sposób dowolny.
PKO BP opierał obliczenie swoich kursów w oparciu o nieostre pojęcia takie jak „płynność rynku wymiany walut”, „konkurencyjność kursów”, „średni kurs międzybankowy”. Bank Pekao odnosił się za to do „kursów rynkowych”. Pojęcia te nie były jednak sprecyzowane w przepisach czy innych dokumentach. Kurs międzybankowy oba banki miały pobierać z serwisu Reuters, ale kredytobiorcy nie dostali informacji o stronie internetowej, na której mogliby ten kurs zweryfikować.
Co więcej, przykładowo PKO BP przyznawał sobie na mocy aneksu prawo do zmiany źródła danych, w przypadku gdy kursy walutowe w serwisie Reuters przestają być dostępne, przy czym bank nie wskazał na jakich zasadach odbywać ma się taka zmiana. Oba banki odsyłały też konsumentów do tabel, które same sporządzają, nie wskazując przy tym daty opracowania i publikacji, przez co konsumenci nie mają możliwości samodzielnego oszacowania kursu, po którym bank przeliczy ratę. Rodziło to ryzyko, że banki będą narzucać konsumentom najkorzystniejsze dla nich stawki.
Kara nałożona na PKO BP wyniosła 40 741 440 złotych, a kara nałożona na Pekao – 21 088 642 złotych. Prezes UOKiK zajął się sprawą na podstawie sygnałów przekazywanych mu przez konsumentów. Prezes UOKiK nakładał już podobne kary wobec: Getin Noble Bank (prawie 13,5 mln zł), Deutsche Bank Polska (prawie 7 mln zł kary), BNP Paribas (26,6 mln zł), Bank Millennium (10,4 mln zł), Santander Bank Polska (23,6 mln zł). Urząd prowadzi także postępowania wobec kolejnych dwóch banków: Raiffeisen Bank International AG (wcześniej: Raiffeisen Bank Polska) i BPH.
