UKNF wskazuje, że zgodnie z art. 58 Rozporządzenia 2017/565 umowa o świadczenie usług inwestycyjnych oraz usług dodatkowych, której stroną jest klient detaliczny lub profesjonalny, musi być zawarta w formie pisemnej na papierze lub innym trwałym nośniku. Ponieważ Rozporządzenie 2017/565 nie mówi o formie pisemnej niczego więcej należy odwołać się do przepisów prawa krajowego.
UKNF podkreśla, że w prawie polskim, co do zasady, równoważne umowie w formie pisemnej są: (i) umowa zawarta w formie elektronicznej, opatrzonej kwalifikowanym podpisem elektronicznym – na podstawie art. 781 § 1 kodeksu cywilnego oraz (ii) umowa zawarta z wykorzystaniem profilu zaufanego, opatrzona podpisem zaufanym – zgodnie z art. 20ae ust. 2 ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. z 2020 r. poz. 346, ze zm.).
UKNF wskazuje także na dodatkowe uprawnienie stron do zawarcia tzw. pactum de forma, czyli umowy, w której strony umawiają, się, że zawrą przyszłą umowę poprzez złożenie oświadczeń w określonej formie. Taka „umowa o formę przyszłej umowy”, została uregulowana w art. 76 k.c. i sama w sobie nie wymaga żadnej szczególnej formy. Tym samym dom maklerski może umówić się z klientem drogą elektroniczną, jeszcze przed zawarciem właściwej umowy, że w komunikacji wzajemnej będzie posługiwać się elektronicznymi środkami komunikacji, umożliwiającymi przekazywanie treści oświadczeń w postaci elektronicznej.
Wybór środka elektronicznej formy komunikacji nie jest jednak nieograniczony, gdyż powinien pozwalać na identyfikację osoby wypowiadającej się w sposób niebudzący wątpliwości. Ponadto, uwzględnione muszą zostać ograniczenia techniczne możliwości przekazywania bardziej rozbudowanych treści, co jest szczególnie istotne w kontaktach z klientem detalicznym.
