30 listopada 2019 roku weszła w życie nowelizacja przepisów ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu. Ustawa rozszerza katalog podmiotów (instytucji obowiązanych), które mogą informować się wzajemnie o przekazaniu Generalnemu Inspektorowi Informacji Finansowej lub innym właściwym organom informacji określonych w rozdziałach 7 i 8 ustawy oraz o prowadzonych analizach dotyczących prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu.
Znowelizowano art. 54 ustawy, rezygnując z wyszczególnienia podmiotów uprawnionych do wymiany informacji w obrębie grupy, co czyni katalog tych podmiotów otwartym. Nadto, w ramach art. 54 wprowadzono regulacje dotyczące zwolnienia określonych podmiotów z tajemnicy dotyczącej przekazania informacji jednostce analityki finansowej lub innym właściwym organom. Katalog ten rozszerzono o podmioty prowadzące działalność w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych.
Z kolei nowy art. 129 ustawy ma na celu zobowiązanie do spełnienia wymogu niekaralności za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe także beneficjentów rzeczywistych, wspólników i akcjonariuszy instytucji obowiązanych: świadczących usługi tworzenia osób prawnych lub jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej; pełniących zawodowo funkcje zarządcze; zapewnianiających siedziby i adresy osobom prawnym i jednostkom organizacyjnym, prowadzących lub umożliwiających prowadzenie powiernictwa trustu; wykonujących lub umożliwiających wykonywanie praw z akcji lub udziałów konkretnych podmiotów a także pośredniczących w obrocie nieruchomościami.
Art. 129 ust. 1a zobowiązuje beneficjentów rzeczywistych i osoby zajmujące stanowiska kierownicze w takich podmiotach (za wyjątkiem pośredników w obrocie nieruchomościami) do posiadania wiedzy lub doświadczenia w zakresie tej działalności. Ust. 1b precyzuje wymogi w tym zakresie: ukończenie szkolenia lub kursu obejmujących prawne lub praktyczne zagadnienia związane ze świadczeniem takich usług oraz wykonywanie, przez okres co najmniej roku, czynności związanych ze świadczeniem tych usług, co winno być potwierdzone stosownymi dokumentami.
W razie nieprzedstawienia zaświadczenia o niekaralności za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe lub stosownych dokumentów wykazujących doświadczenie i kompetencje na żądanie Generalnego Inspektora Informacji Finansowej – osobom zobowiązanym do tego przez ustawę grozi kara pieniężna w wysokości 10 000 złotych
Jak więc widać, krąg podmiotów, które winny spełniać poszczególne wymogi ustawy, uległ poszerzeniu. Warto więc ustalić swoją osobistą odpowiedzialność na podstawie ustawy i nie dać się zaskoczyć.
