Podatek u źródła (z angielskiego „withhoding tax”, WHT) to zryczałtowany podatek dochodowy (od osób fizycznych i prawnych) pobierany w przypadku dokonywania płatności na rzecz nierezydentów (spółek lub osób, które nie mają siedziby lub miejsca zamieszkania na terytorium Polski). Obowiązek zapłaty podatku spoczywa na podmiocie, który wypłaca środki na rzecz nierezydenta.
Kiedy należy pobrać podatek? Jakie stawki podatku u źródła obowiązują?
Obowiązek poboru podatku powstaje między innymi w przypadku dokonywania płatności na rzecz nierezydentów (kontrahentów, wspólników, zleceniobiorców) z następujących tytułów:
- Dywidend i innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych,
- Odsetek,
- Praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, etc.,
- Opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej,
- Świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze.
W przypadku dokonywania płatności z wyżej wymienionych tytułów na rzecz nierezydentów, na polskim podmiocie ciąży obowiązek pobrania i zapłacenia podatku u źródła w odpowiedniej stawce. Obecnie wynoszą one 19% w przypadku dywidend i 20% w przypadku pozostałych tytułów, ale w praktyce zapłata podatku zależy od postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Certyfikat rezydencji i oświadczenie beneficjenta rzeczywistego
W przypadku wypłacenia należności na rzecz nierezydenta konieczne jest zweryfikowanie, czy z państwem siedziby kontrahenta została zawarta umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania. Umowa taka może przewidywać zwolnienie z podatku u źródła lub możliwość zastosowania obniżonej stawki. Warunkiem zastosowania zwolnienia lub niższej stawki podatku jest jednak posiadanie aktualnego certyfikatu rezydencji podatkowej kontrahenta. Jest to zaświadczenie, wydawane przez właściwy organ podatkowy, wskazujące na siedzibę lub miejsce zamieszkania odbiorcy płatności (jego rezydencję podatkową). Ponadto, polski podmiot zobowiązany jest zweryfikować, czy odbiorca należności jest jej rzeczywistym właścicielem (z angielskiego „beneficial owner”), przy zachowaniu należytej staranności. W praktyce najczęściej uzyskuje się w tym celu oświadczenie odbiorcy należności oraz właściwe dokumenty rejestrowe.
Terminy na zapłatę podatku u źródła i złożenie deklaracji
Terminy na zapłatę podatku u źródła są stosunkowo krótkie – jest to odpowiednio 7 i 20 dzień miesiąca następującego po dokonaniu płatności na rzecz osoby fizycznej lub osoby prawnej. Właściwe deklaracje IFT-1R (w przypadków odbiorców płatności – osób fizycznych) lub IFT-R2 (przy kontrahentach – osobach prawnych) należy złożyć odpowiednio do końca drugiego lub trzeciego miesiąca od zakończenia roku podatkowego (w przypadku, gdy jest on równy kalendarzowemu – do końca lutego lub marca).
