W dniu 8 listopada 2019 r. Naczelny Sąd Administracyjny w sprawie o sygn. akt: II FSK 3715/17 wydał wyrok, w którym orzekł, że wynagrodzenie uzyskiwane na podstawie umowy dzierżawy praw autorskich majątkowych zaliczane powinno być jako przychody bezpośrednio uzyskiwane na podstawie umowy dzierżawy, bez względu na to, że jej przedmiotem są prawa autorskie majątkowe, a nie zaś rzeczy.
Powyższy wyrok zapadł na kanwie stanu faktycznego, w którym twórca znaku towarowego (logotypu) zobowiązał się na podstawie umowy dzierżawy oddać spółce prawa handlowego prawa majątkowe autorskie obejmujące korzystanie z tego z tego znaku towarowego w dzierżawę, to jest do ich używania i pobierania z nich pożytków, w zamian za zapłatę miesięcznego czynszu.
W powyższym stanie faktycznym powstały wątpliwości, czy otrzymywane przez właściciela praw autorskich świadczenie pieniężne stanowi przychód z dzierżawy określony w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa o PIT), czy przychód z praw majątkowych określony w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o PIT.
Naczelny Sąd Administracyjny wyjaśnił, że zakwalifikowanie przychodu zależy od ustalenia, co jest jego bezpośrednim źródłem. Skoro zatem majątkowe prawa autorskie do znaku towarowego zostały oddane w dzierżawę i to właśnie umowa dzierżawy była podstawą wypłacanego czynszu, stanowiącego przychód właściciela praw autorskich, to przychód ten należy zakwalifikować z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT, albowiem w tym przypadku prawo majątkowe jest jedynie pośrednim źródłem przychodu.
W konsekwencji, powyższy przychód nie podlega opodatkowaniu według skali podatkowej z art. 27 ust. 1 ustawy o PIT, lecz stanowi on przedmiot opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych na podstawie art. ustawy o PIT.
